علیرضا قزوه در کتاب «پیاده تا خورشید» به روایت یادداشت‌هایی خواندنی از ۸ سفر به کربلای معلی می‌پردازد که ۵ سفر نامه آن مربوط به پیاده روی اربعین است، این نویسنده در فضایی شاعرانه سفرنامه‌های جذاب و منحصربفردی دارد که او را از بقیه جدا می‌کند.

این کتاب در ۲۳۲ صفحه برای اولین بار در سال ۹۹ با دسته بندی امام حسین و عاشورا از سوی انتشارات سوره مهر منتشر شده است، در تمام کتاب‌های این نویسنده که در قالب سفرنامه نویسی به نگارش درآمده شعر حضور جدی دارد و فضای نگارش نیز حال و هوایی شاعرانه دارد و همین او را نسبت بقیه متمایز می‌سازد.

از نظر قزوه در ادبیات فارسی سفرنامه نویسی یک از ژانر‌های مهم ادبی به شمار می‌رود، در ادبیات فارسی سفرنامه ناصرخسرو را داریم که اطلاعات مهمی از گذشته ایران و جهان را به ما ارائه می‌دهد و رویداد‌های زیبایی در آن رخ می‌دهد یا در دوره معاصر سفرنامه‌های جلال آل احمد را داریم که بسیار حرفه‌ای است به ویژه سفرنامه «خسی در میقات» که الگوی زیبایی را به ما از دوران خودش نشان می‌دهد البته افرادی مانند ابن بتوته هم هستند که جهان را گشته اند و اطلاعات خوبی از آن به ما ارائه می‌دهند.

 در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:

از همین فرودگاه تهران لباس ورزشی پوشیده برای پیاده‌روی. من هم سنگ تمام گذاشته ام و با لباس رسمی آمده‌ام؛ با کت و شلوار قهوه‌ای نویی که همین ماه پیش خریده‌ام. می‌گوید: تو با این لباس می‌خواهی بیایی پیاده‌روی؟ من هم به شیوه‌ی طنز جوابش را می‌دهم که ببین دوست عزیز، مرا خود آقا دعوت کرده، باید هم با این لباس بیایم، شما را به گمانم ذوالجناح دعوت کرده!...

نگاه جامعه شناسی به افرادی که در کربلا حضور داشته اند سبب شده تا مخاطب زیبایی و مردم شناسی را با خواندن این سفرنامه درک و تجربه کند، همچنین وجود نگاه طنز در این کتاب از دیگر ویژگی‌های این کتاب است که به استعداد نویسنده برمی گردد.

این کتاب به سبب برخورداری از ادبیات غنی و زبانی گویا و روان برای مخاطب مفید خواهد بود و به زوایایی پرداخته شده که از اکثر چشم‌ها پنهان مانده است، نویسنده در این کتاب تلاش کرده تا به مسائل نگاه صرف فردی و معنوی نداشته باشد از همین جهت توجه به بعد انسانی، فراملیتی و طنز این کتاب جزو نکات مثبت این اثر به شمار می‌رود.